Lasermarkeren en lasergraveren, zijn ze hetzelfde?

Hoewel zowel lasermarkeren als lasergraveren laserstralen gebruiken om onuitwisbare markeringen op de materialen achter te laten, verdampt bij lasergraveren de materialen, terwijl lasermarkeren de materialen laat smelten. Het smeltende materiaaloppervlak zal uitzetten en een sleuf van 80 µm diep vormen, waardoor de ruwheid van het materiaal verandert en een zwart-witcontrast ontstaat. Hieronder bespreken we de factoren die het zwart-witcontrast bij lasermarkeren beïnvloeden.

3 stappen van lasermarkeren

(1) Stap 1: Laserstraal werkt op het materiaaloppervlak

Wat lasermarkeren en lasergraveren gemeen hebben, is dat de laserstraal een puls is. Dat wil zeggen dat het lasersysteem na een bepaald interval een puls afgeeft. Een laser van 100 W kan 100.000 pulsen per seconde afgeven. We kunnen dus berekenen dat de energie van een enkele puls 1 mJ bedraagt ​​en dat de piekwaarde 10 kW kan bereiken.

Om de laserenergie die op het materiaal inwerkt te regelen, is het noodzakelijk om de parameters van de laser aan te passen. De belangrijkste parameters zijn de scansnelheid en de scanafstand. Deze bepalen het interval tussen twee aangrenzende pulsen die op het materiaal inwerken. Hoe dichter het interval tussen de aangrenzende pulsen ligt, hoe meer energie er wordt geabsorbeerd.

Vergeleken met lasergraveren verbruikt lasermarkeren minder energie, waardoor de scansnelheid hoger is. Bij de keuze tussen lasergraveren en lasermarkeren is de scansnelheid een doorslaggevende factor.

(2) Stap 2: Het materiaal absorbeert de laserenergie

Wanneer laser op het materiaaloppervlak inwerkt, wordt de meeste laserenergie door het materiaaloppervlak gereflecteerd. Slechts een klein deel van de laserenergie wordt door de materialen geabsorbeerd en omgezet in warmte. Om het materiaal te laten verdampen, is bij lasergraveren meer energie nodig, maar bij lasermarkeren is er minder energie nodig om de materialen te laten smelten.

Zodra de geabsorbeerde energie in warmte wordt omgezet, stijgt de temperatuur van het materiaal. Wanneer het smeltpunt wordt bereikt, smelt het materiaaloppervlak en verandert de vorm.

Voor lasers met een golflengte van 1064 mm geldt een absorptiepercentage van ongeveer 5% aluminium en meer dan 30% staal. Dit doet denken dat staal gemakkelijker te lasermarkeren is. Maar dat is niet waar. We moeten ook rekening houden met andere fysieke eigenschappen van de materialen, zoals het smeltpunt.

(3) Stap 3: Het oppervlak van het materiaal zal lokaal uitzetten en de ruwheid zal veranderen.

Wanneer het materiaal smelt en binnen enkele milliseconden afkoelt, verandert de ruwheid van het oppervlak van het materiaal. Er ontstaat een permanente markering met daarop onder meer een serienummer, vormen, logo, etc.

Het markeren van verschillende patronen op het materiaaloppervlak leidt ook tot kleurverandering. Voor hoogwaardige lasermarkering is zwart-witcontrast de beste teststandaard.

Wanneer het ruwe oppervlak van het materiaal een diffuse reflectie van het invallende licht heeft, zal het oppervlak van het materiaal wit lijken;

Wanneer het ruwe oppervlak van het materiaal het grootste deel van het invallende licht absorbeert, lijkt het oppervlak van het materiaal zwart.

Bij lasergraveren werkt de laserpuls met hoge energiedichtheid op het materiaaloppervlak. De laserenergie wordt omgezet in warmte, waardoor het materiaal van vaste toestand naar gasvormige toestand verandert om het materiaaloppervlak te verwijderen.

Dus kiest u voor lasermarkeren of lasergraveren?

Nu we het verschil tussen lasermarkeren en lasergraveren kennen, is het tijd om te beslissen welke je kiest. Daarbij moeten we rekening houden met drie factoren.

1. Slijtvastheid

Lasergraveren heeft een diepere penetratie dan lasermarkeren. Daarom is lasergraveren aan te raden als het werkstuk moet worden gebruikt in een omgeving met slijtage of nabewerking, zoals stralen of warmtebehandeling.

2. Verwerkingssnelheid

Vergeleken met lasergraveren heeft lasermarkeren een minder diepe penetratie, waardoor de verwerkingssnelheid hoger is. Als de werkomgeving waarin het werkstuk wordt gebruikt geen slijtage met zich meebrengt, is lasermarkeren aan te raden.

3.Compatibiliteit

Lasermarkeren smelt het materiaal en vormt kleine oneffenheden, terwijl lasergraveren het materiaal laat verdampen en een groef vormt. Omdat lasergraveren voldoende laserenergie vereist om het materiaal de sublimatietemperatuur te laten bereiken en vervolgens binnen enkele milliseconden te verdampen, kan lasergraveren niet in alle materialen worden uitgevoerd.

Wij denken dat u nu, na bovenstaande toelichting, een beter begrip heeft van lasergraveren en lasermarkeren.

Nadat u hebt besloten welke u wilt kiezen, is het volgende punt het toevoegen van een effectieve koeler. S&A Industriële koelers zijn speciaal gemaakt voor verschillende soorten lasermarkeermachines, lasergraveermachines, lasersnijmachines, enz. De industriële koelers zijn allemaal stand-alone units zonder externe watertoevoer en het koelvermogen varieert van 0,6 kW tot 30 kW, krachtig genoeg om het lasersysteem te koelen van klein tot middelgroot vermogen. Bekijk de complete S&A industriële koelermodellen op https://www.teyuchiller.com/products